گناهی که تو را پشیمان کند، بهتر از کار نیکی است که تو را به خودپسندی وا دارد.
عقل تو را کفایت کند ، که راه گمراهی را از رستگاری نشانت دهد.
هر کس قدرت بدست آورد ، زورگویی دارد.
هر کس خودرای شد، به هلاکت رسید و هر کس با دیگران مشورت کرد ، در عقل آنان شریک شد.
همنشین پادشاه، شیرسواری را ماند که دیگران حسرت منزلت او را دارند ولی خود می داند که در جای خطرناکی قرار گرفته است.
از بخشش اندک شرم مدار که محروم کردن از آن کمتر است.
اندیشیدن، همانند دیدن نیست زیرا گاهی چشم ها دروغ می نمایاند اما آن کس که از عقل نصیحت خواهد به او خیانت نمی کند.
چون دنیا به کسی روی آورد، نیکی های دیگران را به او عاریت دهد و چون از او روی برگرداند خوبی های او را نیز برباید.
ناتوان ترین مردم ، کسی است که در دوست یابی ناتوان است و از او ناتوان تر ، آن که دوستان خود را از دست بدهد.
بهترین بی نیازی ، ترک آرزوهاست.
دل های مردم گریزان است به کسی روی آورند که خوشرویی کند.
اهل دنیا ، سوارانی در خواب مانده اند که آنها را می رانند.
انسان با نفسی که می کشد به سوی مرگ می رود.
حکمت ، گمشده مومن است حکمت را فراگیر ، هر چند از منافقان باشد.
بی ارزش ترین دانش ، دانشی است که بر سرزبان است و برترین علم ، علمی است که در اعضا و جوارح آشکار است.
خدا را فرشته ای است که هر روز بانگ می زند :بزایید برای مردن و فراهم آورید برای نابود شدن و بسازید برای ویران گشتن.
آن که پاداش الهی را باور دارد در بخشش سخاوتمند است.
میان شما و پندپذیری ، پرده ای از غرور و خودخواهی وجود دارد.
علت سقوط جامعه:وقتی جاهلان شما پرتلاش و آگاهان شما تن پرور و کوتاهی ورزند!
آبروی تو، چون یخی جامد است که درخواست آن را قطره قطره آب می کند پس بنگر که آنرا نزد چه کسی فرو می ریزی؟
ستودن بیش از آنچه سزاوار است نوعی چاپلوسی و کمتر از آن درماندگی یا حسادت است.
شایسته نیست به سخنی که از دهان کسی خارج شد گمان بد ببری چرا که برای آن برداشت نیکویی می توان داشت.
چه بسیار کسانی که در آغاز روز بودند و به شامگاه نرسیدند و چه بسیار کسانی که در آغاز شب بر او حسد می ورزیدند و در پایان شب به سوگشان نشستند.
آن کس که کردارش او را به جایی نرساند بزرگی خاندانش او را به پیش نخواهد راند.
در مصیبت ها یا چون آزادگان شکیبا بود و یا چون ابلهان خود را به فراموشی زد.
کسی که مصیبت های کوچک را بزرگ شمارد خدا او را به مصیبت های بزرگ مبتلا سازد.
هیچ کس شوخی بیجا نکند جز آن که مقداری از عقل خویش را از دست بدهد.
غیبت کردن، تلاش ناتوان است.
دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شد، نه برای رسیدن به خود.
ای کاش علی شویم و عالی باشیم هم سفره کاسه سفالی باشیم
چون سکه بدست کودکی برق زنیم نان آور سفره های خالی شویم.